zwembad
Hoe gelukkig kan je
zijn om elke ochtend
in deze hete zomer,
de mogelijkheid te
hebben het blauwe
glanzende ronde
oppervlak te doorboren
van het zwembadwater
met je eigen lichaam en
te bedenken dat je
zo gelukkig bent
om dit te kunnen.
te veel dingen
Allerlei dingen
die teveel wringen
mijn hoofd
zit vol
met onzin zinnen
Opeens ben ik er weer
Lach wat ik voel
Met heel mijn lijf
Aard ik met mijn
Voeten op de stenen
Voel de wind langs
Mijn huid
Door de zon beschenen
minus
Plots komt er een wolk
Voor de zon
Ik had hem niet gezien
Niet zien aankomen
En nu is hij er,
Ontneemt hij elk beetje warmte
De wind uit noord
Krijgt vrijspel
En mijn lach bevriest
Mijn mond ademt wolkjes
Bevroren druppels
Dansen rond mijn gezicht
Star en moe kijk ik ernaar
Het kan mij niet bekoren
Het zegt mij niets meer
Stil kijk ik naar de auto’s
die onder mij razen
Denkend aan het nutteloze
Van mijn eigen ik
Blijf ik daar staan
In de hoop dat ook
Mijn gedachten bevriezen
news
symposium ensemble in Hammamet Tunesia
I had a nice time at the international symposium for contemporary art in Tunisia at Hammamet. Together with some grat artists like Yousef Achmed from Qatar, Maria Balea from hungary, Abdul Rasul from Kuweit, Krzysztof Molenda from Polen.And ofcourse Ali Rashid who was the curator and Rim Ayari the director.
news
hedges for IVN
Very proud to have this assignement. For IVN, a nature education institute in the Netherlands I made some illustrations about hedges and live around it for their magazine.
news march 2024
land van ons
Fantastic news; I go to help ‘Land van ons” with illustrations. To strengthen the visibility of the organisation and in this way help biodiversity in (farm)landscapes.
You can download this beautiful little booklet from: https://landvanons.nl/buitenboekje/
butterflies
Hé wat ben jij er voor één
Zei de grote distelvlinder
Ik herken je niet meteen.
Oh zei het kleine veenhooibeestje
Wij leven alleen op het hoge veen,
En dat is er bijna niet meer
Het wordt te droog of er zit gif doorheen.
In het noorden
Leef ik nu alleen.
Wat jammer zei de distelvlinder
Misschien moet je gaan trekken
Net als ik
Ik zoek altijd de beste plekken
In het noorden of zuiden
Dat geeft lekker niet.
MusjesHuis
A childrensbook about a sparrow searching for a house, will she find it? published in 2019.
The numbers of Sparrows are declining in the Netherlands and I could not imagine that a child would be raised without their chetters.
stel je voor ......
je kan vliegen
met magische vleugels.
je strekt ze uit
van oost naar west
van noord naar zuid.
wappert kort
rent in het rond
en met een sprongetje
ben je van de grond.
Tos, albatros
leporello about the life of an albatross, albatrosses are endangered species. They are the biggest flying birds on earth. They can stay in the air for months. The stay together as a pair all thaeir lifes. And when they see each other back after months floating in the air above the sees, they are so happy! So I decided to make a booklet about them to show how special these birds are.
Kom je met mij mee?
Naar de eindeloze zee?
Uren over water zweven
Spannende avonturen beleven?
Die diepe grote oceaan
Grijs, blauw of cyaan
Vol met leven in vele kleuren
Samen lekker naar inktvis speuren
Oli and Koer
Oli her grandmother has died and she tries to tell her friend Koer, but Koer lost his nest, shall they be able to help each other? picture book.
I wrote and draw this book because my mother died and I saw how my son reacted and this loss. And when I read that elephants really cried when loosing a family member it was for me clear that one of the main characters should be an elephant. also elephants are endangered species.
Oli and Koer
Je bent maar aan het kwetteren
En ik moet je iets vertellen
Door je nat te spetteren
Houdt je je snavel voor een paar tellen
You're just chattering
And I have to tell you something
By splashing you wet
you can Hold your beak
for a few seconds
Stampvoetend
loop ik de voordeur door
al stampen kousenvoeten niet zo goed
toch stamp ik in het donker ekker voort
ver weg naar de hoek van de straat.
Ik ben weggelopen
want ik ben zo verschrikkelijk kwaad.
Welke kant zal ik eens opgaan
links daar is het park
rechts zijn er geen lichten aan
Ik sta hier maar
met mijn twijfel te verkleumen
de kou is toch best wel naar.
Naar huis dan maar? Wil ik niet
eerst moeten ze echt weten
waarom ik hen alleen liet.
Maar nu duurt het toch best wel lang
zijn ze me vergeten dan?
Wat als ik niet terug komen kan?
Ohhh gelukkig daar is papa.
“Helemaal alleen zijn ze, je nieuwe rode laarsjes
ze willen dolgraag over jouw voetjes heen,
1 aan de linker en 1 aan het rechter been’
zegt papa en komt bij mij staan.
Daar wil ik wel voor naar huis,
en nu zit ik met mijn laarsjes aan
lekker voor de kachel thuis.
bevroren bloem
Een voddenbaal op schoenen
trok mijn oog, sluipend
viel hij iedereen lastig
zoekend naar munten om zijn
verslaving te voeden.
En in een vlaag was de kou terug in mijn
lichaam, kruipend cm voor cm
mijn haar vastgrijpend
als pin tussen huid en hemd
zoekend ,mijn keel mijn adem
mijn hart versteend.
Ik moet mijn handen wassen,
mijn mond,
het is te laat,
ik heb het al in me, niets aan te doen.
kots tussen tegels,
klodders spuug, stront van vogels
overal. Het leven spuugt zijn afval uit.
Iedereen gaat door, erdoorheen.
De trein komt maar ik ren.
Thuis wacht ik tot het gebeurt,
bevroren, tot er niets meer over is
tot mijn denken gereduceerd is
tot 1 punt.
Bevroren bloem.
balans
Wat is een balans
Niet teveel en
Niet te weinig
Ying en yang
Een plus en
Een min
thermometer
Op de graadmeter,
van het leven,
scoor ik al een tijdje net
onder 0
Ik weet het:
Ik wandel in de natuur.
Neem extra vitaminen.
Frisse lucht, beweging
wat extra pillen en licht.
Met als resultaat:
een leven net onder 0.
Gelukkig geen -50.
richel
Aan de ene kant
De loodrechte afgrond
naar het groen van de aarde.
Aan de andere kant
de loodrechte wand
naar het blauw
van de hemel.
Ik liep daar
enige tijd geleden,
vast overtuigt:
ik was onschendbaar.
In miniatuur beneden
zag ik hen zwaaien.
Wat wilden ze toch van mij.
Ik danste verder
niet bewust
van de gevaren.
Een steentje valt
En nog meer
Meer en meer.
Dan valt de wand uiteen
Stenen vallen en denderen
oorverdovend langs mij heen,
de afgrond in.
En nemen mij mee.
Ik zweef, klamp mij vast
aan brokstukken van de wand en
met de snelheid
van de zwaartekracht
in slowmotion
zwem ik in de eeuwige ruimte
om mij heen.
schaamte
Ik haal mijn handen open
Aan de stenen van de straat
Midden in de nacht,
mijn mascara verlopen,
vind ik mijzelf
In kruipende staat.
Bloed kleeft aan het randje
van het gat in mijn broek
en aan mijn handen
op mijn hoofd en in mijn haar.
Ik weet niets meer
van die laatste uren,
Hoe kom ik hier, wat
is er gebeurd?
Ik voel me benauwd
…….total blackout.
Uren later open ik mijn ogen
Ik pak de sleutel
strompel naar boven.
Ik kwak mijzelf in bed.
Trillend, misselijk
Hoe heeft dit zo kunnen komen?
Ik was zo vrolijk, kon alles aan,
Praatte met iedereen
Zingend, dansend
Liet ik mij gaan.
Kon het hele leven aan.
Had geen gene, geen verdriet
Iedereen rondjes gevend
Drinkend en flirtend
met hem en haar.
En nu lig ik hier maar
Schamend
in mijn eigen bed
Ik kom er nooit meer uit
Wil niemand zien,
Laat mij maar.
Voor de rest van het jaar.
witjes
Mijn mond is gevuld
met onzichtbaar
schuim, wit
spugend zat ik
verstijft, verweesd
versteend, verstomd.
Thuis, en overal
zag ik de, in mijn brein
tot gif verworden
witte stofjes, verstoorden
de egale loper van de trap.
Ik zag het en wist het zeker,
dit gif wilde mij vermoorden,
Het was al op die trap,
op tafel, aan mijn
handen, in mijn lijf.
Wat blijft erover van
mij, in de angst voor de dood,
valt uiteen in kleine zoute
korreltjes, opgelost in het vocht
van mijn tranen.
Verwoestend en tot stilstand
gebracht van binnen,
mijn gedachten
vernauwend,
minimaal 6 maanden.
Daarna voorzichtig
begon het leven weer
durfde ik
en soms
bleef het gif
weg, achterwege
voor even.
leeg
Leeg, net of ik er niet bij kom
Bij het leven, alsof het alleen leeft
Zonder mij
Zonder mijn vreugde
Mijn lach
Mijn wilskracht.